Vrijdag 5 september 2014

Vandaag de laatste ronde van een schitterende week in Italië. Prachtige omgeving en wat is er mooier dan deze te beleven vanaf de racefiets. Voor iedereen die nog twijfelt, wij raden het van harte aan. Nu beginnen met trainen en volgend jaar de Dolomieten in. Bij het vertrek is de weg nog nat maar gelukkig is de weg snel droog. We vertrekken om de bergen van de Sella Ronda te bedwingen. Nu in omgekeerde volgorde van begin deze week. Hele andere beklimmingen uitzichten. De eerste op het rijtje is de Passo Pordoi (2239m). Een hele klim vanaf het hotel, want zoals jullie ondertussen wel weten overnachten we op ongeveer 1000 meter. Gelukkig is het een redelijk geleidelijke klim zodat niemand met noemenswaardige problemen boven komt. Al wordt in de benen wel merkbaar dat we er al heel wat kilometers en hoogtemeters op hebben zitten. De gretigheid van de eerste dagen begint wat af te nemen. Of zou men toch wat verstandiger beginnen te worden. Boven op de Pordoi aangekomen is het fris. Er worden nog even wat ervaringen uitgewisseld met een fietsende zuiderbuur. Hij is samen met zijn vrouw ook de Dolomieten aan het verkennen. Hij op de racefiets en zij op de e-bike. Dat is toch wel handig. Voor we afdalen lijkt het te gaan regenen maar gelukkig blijft het bij een enkele drup. Gezamenlijk dalen we af om halverwege de afdaling af te draaien naar de volgende op het programma. De Sella Passo (2244m) aan te vallen. Een wat onregelmatigere klim met stijgingspercentages die toch weer richting de 10% gaan. Gelukkig is de afstand beperkt. Slechts 6 kilometer klimmen. Omdat we willen pauzeren in Corvara gaan we na de afdaling direct de Passo Gardena op. Deze pas heeft een hoogte van 2136 meter. Overigens heeft de naam naar alle waarschijnlijkheid niets te maken met de Gardena tuinaccessoires. Wij hebben zowel bergop als bergaf geen hulpstukken of iets dergelijks kunnen vinden. In Corvara gaan we de lokale pizzeria in waar de buikjes weer gevuld worden. De pizza’s zijn behoorlijk van formaat. Denk aan wieldoppen van rond de 17 a 18 inch. Dus dat is even doorbijten. Gelukkig kun je ze per stuk bestellen in de plaats van setjes van 4. Daarna nog 1 klim. De laatste van deze week. De Passo Campolongo (1875m). Niet supersteil, niet asociaal lang, maar met een volle maag toch nog een hele kluif. Vervolgens is het in een streep afdalen naar Alleghe. Net voor het eind wordt nog even een stevig sprintje aangetrokken. De strava-bekers vliegen ons weer om de oren. Als we bij het hotel in de remmen knijpen staan er ruim 100 kilometer op de teller en 2500 hoogtemeters. In totaliteit hebben we afgelopen week 560 kilometer op het smalle zadeltje doorgebracht en 13.500 hoogtemeters. Vanavond de bussen weer inpakken, de fietsen op de aanhanger zodat alles weer klaar staat voor het vertrek morgen. Na een wat vroeger ontbijt gaan we dan weer richting het noorden. We kunnen terugkijken op een geslaagde week. Geen valpartijen of lekke banden. Het enige wat we hier achterlaten zijn een aantal bidons die onderweg vergeten of verloren zijn. Tot ziens allemaal in het mooi maar vlakke Meijel (en Panningen).

PS We hebben nog een laatste quizvraag voor onze trouwe volgers. Dit keer geen strakke kuit op een foto maar een serieuze vraag. Wie uit ons gezelschap van 11 fietsers heeft is zijn middelbare schoolcarrière gestart op het seminarie. De overige 10 wisten dit overigens ook niet, maar deze openbaring werd gisteren gedaan tijdens het diner.