Maandag 1 september 2014

Vandaag een wat stevigere route dan gisteren, zowel qua hoogtemeters als afstand. We vertrekken voor een rondje dat van Toon de naam heeft gekregen Sella plus. De Sella Ronda is onderdeel van de Maratona dles Dolomiti en bestaat achtereenvolgens uit de Passo Gardena (2136m), gevolgd door de Sella passo (2244) met als afsluiter de Passo Pordoi (2239m). De plus bestaat uit de aanloop er naartoe. Via de Falzarego (2105m)en de Valporola (2168) gaan we richting La Villa waar de start ligt van de Sellaronde. In de aanloop worden in 20 kilometer bijna 1200 hoogtemeters bedwongen. Een behoorlijk klim maar wel eentje met aanvaardbare stijgingspercentages zodat hij voor iedereen te doen is. Aangekomen op de top is het koud, echt koud. Heel veel tijd voor foto’s wordt er dan ook niet genomen. Windvestjes, jasjes, armstukken, alles wat we bij hebben wordt aangetrokken om ons te wapenen in de koude afdaling die zal volgen. Dat het koud is wordt al vrij snel duidelijk. Niet iedereen gaat als de spreekwoordelijke speer naar beneden. Ton stopt halverwege de afdaling nog een keer om zich nog eens warm te slaan. Maar gelukkig bereikt iedereen weer veilig de voet van de Valporola. Nadat iedereen weer bij elkaar is gaan we richting La Villa voor de start van de Sella Ronda. Al vrij snel moet er weer geklommen worden en gaat de overtollige kleding weer uit. Op de top van de Gardena is helaas geen gelegenheid om de inwendige mens te versterken dus wordt weer snel afgedaald en wordt de Sella passo aangevallen. Net onder de top ligt een mooie locatie om de nodige calorieën aan te vullen. De boeren tosti’s, ciabatta’s met ham en kaas en pizza’s zijn in een mum van tijd verdwenen. Al voor dat Ron goed en wel zijn cola op heeft wordt al aanstalten gemaakt om de resterende kilometer van de Sella passo te bedwingen. Ook op deze top is het fris. Een temperatuur van 6 graden is niet echt uitnodigend om lang van het uitzicht te genieten. Dus weer afdalen en op naar de laatste klim van de dag de Passo Pordoi. En jawel de zon laat zich vandaag ook nog een keer zien. Dat voelt toch al een stuk prettiger. Boven op de top aangekomen wordt de tijd genomen om ons vast te laten leggen door een behulpzame Duitse dame. Nu volgt een echt schitterende afdaling . Geweldig uitzicht en lekker in de zon knallen we naar beneden. Nog een 20-tal kilometers en we zijn weer terug bij het hotel. Nu wordt ook eens af en toe de tijd genomen om van het prachtige uitzicht te genieten. Met 114 kilometer en ruim 2800 hoogtemeters op de teller arriveren we weer bij ons hotel. Nog even nakaarten onder het genot van een Dolomiti (lokale pils) vergezeld door bakjes chips die regelmatig worden aangevuld. We kunnen terugkijken op een geslaagde sportieve dag, ondanks wat fysieke mankementen bij sommigen onder ons. Wellicht volgende keer toch maar een masseur in ons reisgezelschap opnemen. Morgen weer een nieuwe dag. We zijn benieuwd wat onze gids, Toon, dan voor ons in petto heeft.