Woensdag, 12 september 2012
Blijf op de hoogte en volg
12 September 2012 | Frankrijk, Loudervielle
Alweer de vijfde dag van ons avontuur door de Pyreneeën. Ondanks dat we waren ondergebracht in een 4 en 6 persoonskamer is de nacht rustig verlopen. Iedereen heeft goed geslapen en ook de snurkers hebben zich rustig gehouden. Het slapen in stapelbedden is jong en oud goed bevallen. Na een gevarieerd ontbijt en na afscheid te hebben genomen van de dochter des huizes starten we om 8:30 met de etappe. Het eerste deel moeten we er meteen stevig tegenaan. We gaan verder met de beklimming van de col de Peyresourde. Het weer is duidelijk wat minder dan de afgelopen dagen. We vertrekken in de mist naar de top. Op de top aangekomen wordt netjes gewacht totdat we allemaal boven zijn. Johan en Jan die vandaag de auto’s besturen zijn al voor ons boven. Er worden vlug wat foto’s genomen, windjacks aangetrokken en we storten ons naar beneden. Na een goed lopende afdaling komen we aan in Bagnères-de-Luchon. Na wat kris-kras door deze plaats fietsen starten we met de beklimming van de Col de Portillon. De top van deze col ligt precies op de grens van Frankrijk en Spanje. Een geleidelijk lopende klim die in de laatste kilometers ook weer flink steiler wordt. Maar dat zijn we ondertussen wel gewend. Ook deze afdaling loopt goed. De weg is mooi breed en zonder al teveel scherpe bochten blijft de snelheid er goed in. Het volgende stuk is wat minder interessant omdat we over een hoofdweg richting Salardú gaan waar de klim naar de Puerto De Bonaigua begint. In Salardú hebben we eerst de inwendige mens versterkt. met een overheerlijk pastamaaltijd. In Refugi Rosta worden we getrakteerd op een overheerlijke pastamaaltijd aangekleed met brood en salade. Tijdens het wachten bewonderen we het museumpje met Pyreneeën aangelegenheden. Na afscheid te hebben genomen van onze chauffeurs gaan we op weg voor de beklimming van de Bonaigua. De kilometers beginnen toch te tellen met als gevolg dat de groep niet bij elkaar blijft. Het is een mooie beklimming met onderweg prachtige uitzichten door het grote aantal haarspeldbochten. Bovenop de Bonaigua is er in de winter gelegenheid om te skiën. In de zomer is het compleet uitgestorven en is er niets te beleven. Bovenop is het koud zodat we al snel weer afdalen. Het eerste deel is bochtig en ook erg winderig. Na een paar kilometer worden de bochten wat minder en kan er echt snelheid gemaakt worden. De snelheden lopen op tot ruim boven de 80 kilometer per uur. Kicken om zo snel naar beneden te gaan. We zouden het graag nog een keer doen maar dan moet je wel eerst weer helemaal naar boven. Onderaan verzamelen en na overleg besloten om de korte weg naar het hotel te nemen. We fietsen door een prachtig natuurgebied en regelmatig wordt er gestopt om foto’s te maken. We vervolgen onze weg en komen aan bij de afslag naar Arestui. Niet meer dan een veredeld geitenpaadje van 4 kilometer lang naar het dorpje. Ook hier weer soms behoorlijk stijgingspercentages. Boven aangekomen ligt er een dorpje dat lijkt Op Schweinstein uit de Harrie Potter films. We gaan nu bijna aan tafel, wat we eten is voor ons en dus ook voor jullie een verrassing. Tot op heden hebben we helaas nog geen juist antwoord op onze vraag van gisteren binnen. Wel hebben we van een van onze trouwe volgers een vraag gekregen. Mart, wij houden het er op dat het antwoord 4% is ervan uitgaande dat er 5 renners in je vraagstuk meededen en van gelijke sterkte zijn. Maar als Mart zelf 2 keer meedoet is de kans uiteraard groter dat een van de andere 4, twee keer wint. Onder tussen zijn we aan tafel geweest en het was wederom prima. Een lekker warm soepje vooraf, daarna een grote schaal met rijst en groenten aangevuld met worst. Het dessert een lekker puddinkje met slagroom. Dorrie, ook al heeft Sjef het verslag vandaag niet gemaakt hebben we het menu toch vermeld. Weten jullie in ieder geval dat we hier niet verhongeren. Tot morgen.