Fietsweek Velo Prato vrijdag 10/9

Na 5 dagen van schitterend weer en mooie fietstochten is nu dan alweer de laatste dag aangebroken. Het ontbijt stond weer klaar om 7:30 en onder het genot van een broodje werd besproken wat er deze dag nog op het programma werd gezet. Nu werd eindelijk de splitsing in de groep duidelijk. De ‘oudere’ garde voelde de beentjes wel en koos ervoor om richting de Reschenpass te fietsen. De ‘jongere’ garde wilde graag de derde kant van de Stelvio, via de Umbrailpass. Achteraf was niet iedereen overtuigd dat dit de juiste keuze was. In de route die door Jack richting Reschen was uitgestippeld zaten namelijk enkele flinke kuitenbijters. Ondanks deze uitdagingen was het een hele fijne route door een mooi gebied en het zonnetje maakte het aangenaam. Het voordeel van het steile klimmen op de heenweg is natuurlijk dat er na een goede kop koffie ook van de snelle afdalingen genoten kan worden.
Ook voor de ‘jonge garde’ begonnen de dagen te tellen en deze 3e zijde van de Stelvio bleek de lastigste. Na een mooi glooiend stuk door Zwitserland en het ‘poep plekje van Dumoulin’ werd er aan de klim begonnen. Deze lag lekker in het zonnetje, maar door de stijging was het behoorlijk afzien. Eenmaal boven was deze inspanning snel vergeten en kon er van het mooie uitzicht genoten worden.
Bij terugkomst bij het hotel bleken beide groepen goed op elkaar afgestemd te zijn. Ondanks de verschillende routes kwamen ze gelijk aan. Na een snelle douche werd er op het terras genoten van een lunch met pizza. Er was namelijk geen tijd om rustig bij te komen, want Ron had een rondleiding in de lokale zwembad en boten fabriek georganiseerd. De route naar Polyfaser werd te voet afgelegd. Deze was daags te voren goed voorbereid. Pijlen, lintjes, verkeersregelaars waren in stelling gebracht. Dit bleek echter voor de TransAlpine run te zijn. Bij Polyfaser werden we netjes ontvangen door Alex. Met veel enthousiasme leidde hij ons rond door de fabriek, onderweg uitweidend over de verschillende maak processen van de polyester boten en baden. Een enkeling in de groep was hier zo van gecharmeerd dat hij zich een koopje niet kon laten schieten. De polyester lucht sloeg behoorlijk op de adem, dus werd er terug bij het hotel gezellig nagepraat onder het genot van een drankje en wat pinda’s.
Net voor het diner werd nog even de bus volgeladen. Dit bleek met de jaren ervaring in de groep een peulenschil. Al kwam er tijdens het inladen toch nog de eerste lekke band aan het licht. Deze kan wachten tot we terug zijn in Meijel. Na dit geklaard te hebben werd er nog eenmaal genoten van een goed diner (schnitzel of vis). Tijdens de borrel achteraf kan er teruggekeken worden op een geslaagde week. Mooie tochten, goed weer en een sportieve groep. We kijken nu uit naar een paar dagen rust en dan weer naar het volgend jaar.