Veloweek Cavalese dinsdag 7 september

Vandaag een heugelijke dag, we hebben een jarige job in ons midden. Ton is een jaartje ouder geworden en volgens hem dus ook weer een jaartje wijzer. Of dat waar is, zal nog blijken. Vanmorgen om 8 uur werd hij volop toegezongen bij het ontbijt. Hij was er behoorlijk van onder de indruk, tegen het emotionele aan. Wederom een goed ontbijt en om stipt 9 uur vertrokken we voor een nieuwe fietsdag, de laatste vanuit Cavalese. Vandaag ging de lange tocht over de beruchte Passo di Fedaia. Hiervoor waren slechts 3 gegadigden, omdat het een pittige tocht zou worden van 137 km met 3000 hm. De overige fietsers gingen voor de kortere variant van 98 km met uiteindelijk ruim 2000 hm. De 1e klim was de Passo di Rolle van 20 km lengte. De klim begon geleidelijk, maar aan het einde stijgingspercentages van tegen de 8 procent. Daarna kwam de Passo di Valles, met stijgingspercentages van boven de 10 procent. Even onder de top hebben we gepauzeerd om vervolgens het finale gedeelte te doen. Boven op de top werd het plan aangepast. We zijn omgedraaid om de stijgingspercentages van de Passo San Pellegrino van 14 a 15 % te vermijden. De meeste zijn per slot van rekening 50 plus. Daarna volgt een lange en mooie afdaling waar we in het dal weer het fietspad volgen naar Cavalese. Hier hebben we nog een omweg gemaakt om toch aan de hoogtemeters te komen. Er waren er die nog wat over hadden en maakten er dus een wedstrijdje van. Boven aangekomen zijn we als groep weer naar ons hotel gereden. Na de bekende wasbeurtjes hebben we samen een biertje gedronken. Onderwijl kwamen de andere 3 fietsers ook terug van hun lange tocht. Ze zagen er behoorlijk vermoeid uit, maar dit mag ook. Het profiel van de Fedaia is ook behoorlijk pittig. De schrijvers van dit stuk waren bekend met dit profiel. Vandaar hun keuze om met de andere groep mee te gaan. Achteraf een hele goede keuze ! Nadat iedereen weer strak in de plooi zat werden we getrakteerd door Ton op een lekker potje bier. De stemming zat er weer goed in. Om half acht kon iedereen weer aan tafel om de inwendige mens te versterken. Het eten is hier voortreffelijk, maar het absolute hoogtepunt was toch wel het toetje van vanavond. Het werd ineens donker in de zaal. Wat bleek, de vrouw des huizes had een taart gemaakt voor onze jarige Ton. Bovenop op de taart een prachtige taartfontein. Hier werd hij echt emotioneel van. De taart werd heerlijk opgesmikkeld door iedereen. Morgen gaan we verkassen naar Prato, aan de voet van de Stelvio. Een tocht van 125 km. Johan en Gerrit hebben zich vrijwillig aangemeld om de bussen te rijden. De rest gaat met de fiets. Hein gaat weer richting huis vanwege verplichtingen op het werk. Hopelijk houden we dit perfecte fietsweer.
Het volgende verslag zal geschreven worden door …………