Vrijdag 14 september 2018

Vandaag helaas de laatste dag van ons Ardèche avontuur. Na het gebruikelijke pain de stock met jam werd er besloten om in 2 groepen te fietsen. We hadden immers een route van 65 en 100 km. Ieder maakte zijn eigen keuze, afhankelijk van de inspanningen van de afgelopen week. Met een glimlach werd het de A en de B groep genoemd. Maar hier willen we het dan ook bij laten. Bij het vertrek was het meteen omhoog voor een klim van ca. 17 km, een stevige kuitenbijter dus. Boven op de Col de la Croix de la femme mort (we hebben nog gezocht naar de dode vrouw, maar niet kunnen ontdekken) werd even gerecupereerd. Vervolgens een mooie lange afdaling over een brede weg. In deze afdaling was de splitsing met de 65 en 100 km route. De 65 km vervolgde de afdaling en kwam al vrij snel in Sabliéres. De pauzeplaatsen zijn niet dik gezaaid in de Ardèche, maar toch werd er in dit dorp een café-restaurant gesignaleerd met de naam Fischer. Het zag er in eerste instantie niet veelbelovend uit, maar dan veranderde snel toen we op het terras plaats namen. Ze spraken hier gewoon Nederlands !! Dat was even gemakkelijk. Na een koffie en cola werd de 65 km route vervolgd. Na de splitsing werd de 100 km route getrakteerd op een hele mooie afdaling, maar het was wel opletten vanwege de steentjes op de weg. Een lekke band kon ook niet uitblijven. De afdaling kwam uit bij een prachtige kloof, die we over een mooie glooiende weg geruime tijd konden volgen. Even was het zoeken naar de juiste afslag. Vervolgens een flinke klim naar een dorpje, waarvan wij ons af vroegen wie daar nou zou willen wonen. Even verder kregen we een flinke klim voor de kiezen met uitschieters naar 15%. Boven even bijkomen en vervolgens afdalen naar Sabliéres. Ook deze groep zag het bord van café-restaurant. Afdraaien dus, want de bidons waren zo goed als leeg. Wat schetste onze verbazing: we werden begroet in het Nederlands, nog niet wetende dat de andere route al hier was geweest. Ook wij wilden een lekkere koele cola, maar helaas had de andere groep die al opgedronken. Geen probleem, dan maar ijsklontjes erbij. Ludo leefde helemaal op, op z’n Neerkants begon hij de vrouw des huizes van alles te vragen hoe zij toch in Frankrijk terecht was gekomen. Het was meer een verhaal van “Ik vertrek” en dan 26 jaren geleden. Na deze stop was de route voor beide groepen weer hetzelfde. Het slotakkoord van de dag was heftig, steile beklimmingen maar wel met prachtige panorama’s. De nodige foto’s werden gemaakt. In de afdaling was het super goed opletten, een slechte weg met veel stenen, gaten en kastanjes op de weg. Daarna nog een klein stukje omhoog naar het hotel, waar iedereen weer was gearriveerd. Hier werden we weer “verwend” door onze huis-ober Laurent. Hij zal wel flink opslag krijgen, want hij kreeg me toch een veer in de kont gestoken door iemand van ons.
Nog wat statistieken voor de liefhebbers: we hebben ongeveer 700 km met 13500 hm gereden. De Ardèche is een uitgesproken streek om te fietsen. Mooie beklimmingen met prachtige vergezichten. Het weer was perfect en er zijn geen gekke dingen gebeurd. Dus we kijken terug op een prachtige week.
De kwis-vraag van vandaag: wie van ons heeft de ober een veer in de kont gestoken ?

PS Vanavond nog een feestje met de twee broertjes. Foto volgt :-)