Maandag 2 september

Vandaag een col op het programma die we vanaf 2 kanten gaan bedwingen. De col de Larche met de top op 1991 meter. Boven op de top ligt de grens tussen Frankrijk en Italië. Vanmorgen zonder problemen op tijd kunnen vertrekken. De eerste 15 kilometer lopen licht glooiend omhoog zodat we gezamenlijk aan de voet van de col de Larche arriveren. Vandaar gaat het verder rustig omhoog met stijgingspercentages tussen de 2 en 7%. We slingeren rustig omhoog en genieten van het mooie landschap. In de verte doemen echter donkere wolken op en de vraag is dan ook of we het droog houden. Boven op de top aangekomen wordt netjes gewacht totdat iedereen boven is. Even een krentebol of een reep wegwerken om de verloren energie wat aan te vullen. We bewonderen nog even de schaapskudde met zijn herder. We zijn ervan overtuigd dat hij ’s nachts goed zal slapen. Want schaapjes tellen met zo’n aantal moet toch wel zeker slaapwekkend zijn. De windjasjes worden aangetrokken en we dalen af naar Vinadio. Een schitterende afdaling van 32 kilometer. Waarbij we afdalen naar 900 meter hoogte. Na een tiental kilometers wordt ook duidelijk waar de donkere wolken hun inhoud hebben gelaten. Het wegdek is nat en het is dus oppassen geblazen. In Vinadio aangekomen op zoek naar een eetgelegenheid om de inwendige mens te versterken. Terwijl we Italiaanse nieuws op tv proberen te volgen werken we onze panini’s en bruschetta’s weg. We zijn het er al snel over eens dat met een mooie jonge verslaggeefster het nieuws toch een stuk aantrekkelijker wordt om naar te kijken. Ja dames, een paar dagen van huis begint bij sommigen al z’n tol te vragen. Ondertussen is het weer wat opgeklaard en is de zon alweer tevoorschijn gekomen. Onder een lekker zonnetje vertrekken we wederom richting de top van de col de Larche. Bij de Italianen beter bekend onder de naam Colle-della-Maddalena. Ruim 32 kilometer klimmen is ondanks de redelijke stijgingspercentages toch een aparte ervaring. Tot 7 kilometer onder de top blijven we netjes bij elkaar. Johan bepaalt het tempo en zorgt dat er geen ontsnappingen plaats vinden. Maar met de top onder bereik begint het toch wat te jeuken en gaat het tempo omhoog. Onder weg wordt wel nog een Marmot gespot die op de gevoelige plaat wordt vastgelegd. De laatste kilometers worden de stijgingspercentages wat hoger maar door de vele “Tornanti” is het een prachtige klim omdat je mooi zicht hebt op het dal waaruit we zijn vertrokken. Op de top wordt verzameld waarna we na wat foto’s genomen te hebben ons weer naar beneden storten. In een strak tempo dalen we af en hier weet Johan de groep bij elkaar te houden. Maar volgens mij is er niemand die hem op snelheid voorbij kon. Nog een kleine 20 kilometer en we komen weer bij het hotel aan waar we plaatsnemen op het terras. Ongeveer 135 kilometer op de tellers en in totaal ruim 2000 hoogtemeters. Wederom een schitterende fietsdag die we kunnen bijschrijven. Vanavond aan tafel vergezeld door een tweetal Duitsers met humor. Op zich ook een aparte ervaring. Voor morgen staat een uitdagende tocht op het programma. Col de la Cayolle, col de Champs en tot slot de col d’Allos. In totaal 126 kilometer en 3200 hoogtemeters.