Woensdag 4 september

Zoals gisteren al beloofd, vandaag een rustig fietsdagje op het programma. We hoeven maar 1500 hoogtemeters te overbruggen verdeeld in een totale afstand van ruim 100 kilometer. Een makkie dus zou je zeggen. Wellicht een mooie etappe voor Ruud Gielen, maar helaas voor hem is hij in Meijel aan het bijkomen van de kermis. Vanmorgen hebben we na het ontbijt afscheid genomen van onze Duitse vrienden. Ze vervolgen hun tocht op de motor richting de Ardèche. Voor diegenen die er nog nooit geweest zijn zeker een aanrader. Rond half tien bestijgen we onze aluminium/carbonnen “rossen” en gaan op weg naar de col de Vars. Een stevige col met de top op 2111 meter. Na een rustige aanloop worden de stijgingspercentages vanaf Saint Paul sur Ubaye een stuk serieuzer. In eerste instantie nog rond de 6 a 7% maar vanaf Meleze gaan de percentages naar 10-11% om daar de laatste 4 kilometer niet meer onder te komen. Boven aangekomen wordt zoals ondertussen wel bekend op elkaar gewacht alvorens we afdalen naar Saint Paul sur Ubaya. In dit plaatsje hebben we ook onze middagpauze gepland. Bij een lokaal restaurantje kunnen we plaatsnemen op het terras. Het terras is overigens niet meer dan een grasveld met daarop wat tafeltjes en stoeltjes. Maar het sfeertje is prima en daar gaat het uiteindelijk om. In eerste instantie zijn de gastheer en gastvrouw niet zo gastvrij maar als blijkt dat we met 12 man wat komen eten slaat de stemming al snel om. Wel moeten er eerst nog een paar fietsen verzet worden om de bloemen en planten van onze gastvrouw wat meer ruimte te geven. Ze worden met liefde verzorgd en dat is er duidelijk aan af te zien. Na de inwendige mens versterkt te hebben en de bidons weer gevuld te hebben gaan we richting Maljasset. We klimmen gestaag naar een hoogte van 1950 meter. Waar we uiteindelijk moeten omkeren omdat de weg stopt bij het laatste huisje in het dorp. De laatste kilometer was dan ook al niet meer dan een spreekwoordelijk onverhard geitenpaadje. Geiten hebben we echter niet gezien. Dus omkeren en weer op weg naar de bewoonde wereld. Halverwege de afdaling houden we links aan om over een prachtig bruggetje even een extra stukje te pakken. De weg is echter dusdanig van kwaliteit dat de meerderheid besluit om bij het bruggetje even een pauze in te lassen. Het wachten duurt echter al snel te lang waardoor we besluiten om een stukje naar beneden te gaan. Daar wachten we op het eerste het beste terras op de terugkomst van de dapperen die de uitdaging wel aan gingen. Bij het terras is tevens een winkeltje met allerlei houtsnijwerk en houten gebruiksartikelen wat we even bekijken. Een en ander wordt gemaakt van Mélèze. Een houtsoort die de natuurkundigen onder ons niet direct kunnen plaatsen. Tevens zijn er twee timmermannen buiten aan het werk met houtwerk dat bedoeld is om een lokaal kapelletje te repareren. Ja dames, we hebben ook aandacht voor de lokale ambachten die hier uitgeoefend worden. Ruud Hoebergen heeft een van de twee timmermannen eens goed bekeken en komt tot de conclusie dat hij de ideale oogstand heeft om deuren af te hangen. Hij kan namelijk gelijktijdig de onderkant en bovenkant van de deur met een blik waarnemen. Zo zie je maar dat elk nadeel ook z’n voordeel heeft. Vanaf hier is het nog een kleine 30 kilometer naar Barcelonette die in een behoorlijk tempo wordt afgelegd. In Barcelonette vindt er nog een splitsing plaats van het peloton. Een gedeelte gaat recht door het centrum en de rest houdt zicht netjes aan de verkeersregels en gaat hier omheen. Weer bij het hotel aangekomen worden de plannen voor morgen besproken. Diverse varianten komen voorbij aangezien het originele plan bestaat uit wederom de beklimming van de col de Vars, gevolgd door de d’Izoard en vervolgens weer de col de Vars. Niet iedereen is even gretig om hier aan te beginnen. Vandaar dat de groep morgen gesplitst wordt. De echte diehards gaan voor de totale afstand en de anderen in ieder geval voor d’Izoard en als er nog energie over is voor de col de Vars. O ja bij terugkomst nog even gegoogeld en Mélèze blijkt gewoon Lariks te zijn. Morgen de laatste fietsdag en dan zit het er weer op.