Zaterdag, 15 september 2012

De laatste dag van onze Coast 2 Coast rit. De nacht is rustig verlopen en iedereen heeft goed geslapen. Het hotel was prima net als de bedden. Ook de fietsen hebben rustig geslapen in het verwarmingshok van het hotel. Omdat we niet voor 8:00 uur konden ontbijten hebben we eerst alle spullen in de auto geladen voordat we aan het ontbijt aanschoven. Om 8:40 zijn we vertrokken. Ook de chauffeurs, Ton Hillen en Frank Hoebergen, vertrokken snel daarna met de auto naar de eindbestemming. Argelès sur Mer is de eindbestemming, een prachtige plaats aan de Middellandse zee. Ze fietsen ons van daaruit tegemoet zodat we in ieder geval de laatste kilometers gezamenlijk kunnen afleggen. Voor de fietsers staat vandaag meteen de eerste col op het programma. De Col d’Ares met een hoogte van 1513 meter moet meteen na het vertrek beklommen worden. Op zich geen zware opgave in vergelijking met de beklimmingen die we de afgelopen dagen allemaal al gehad hebben. Bovenop wordt zoals gebruikelijk verzameld en worden wat foto’s genomen. Op de top ligt tevens de grens tussen Spanje en Frankrijk Daarna dalen we af over frans grondgebied en passeren achtereenvolgens de Col de la Guille ( 1195 meter) en de Col de la Seille (1185 meter). Onder aangekomen doorkruisen we wat dorpjes en worden we nog even opgehouden door een overstekende schaapskudde. De begeleidende frans herderinnetjes zijn overigens het bewonderen waard zodat het oponthoud geen straf is. Korte klimmetjes en afdalingen blijven elkaar opvolgen. Na een 40-tal kilometers gaan we wederom de grens over en keren terug op spaans grondgebied. Een mooie brede weg die van 815 meter hoogte daalt naar ongeveer 350 meter. De snelheden lopen dus weer op. Nu volgt al snel het extra lusje van vandaag. Een stevige klim naar Vajol. Niet iedereen was even enthousiast om dit extraatje erbij te pakken. Maar ja, meeste stemmen gelden, dus…. De stijgings percentages lopen op tot maximaal 14% zodat er flink gewerkt moet worden. Vervolgens afdalen en op zoek naar een geschikte pauzeplaats. De bidons beginnen leeg te raken en ook de magen beginnen te knorren. Onderweg zien we nog de gevolgen van de bosbranden die hier een paar maanden terug gewoed hebben. Hele grote stukken zijn zwartgeblakerd. De bossen zijn veranderd in zwarte stammen die nog overeind staan. Gelukkig begint er toch ook wel weer wat groen zichtbaar te worden. Duidelijk is te zien dat sommige planten- en boomsoorten een dergelijke hitte beter kunnen verwerken. Bij het kruisen van de snelweg zien we ook dat ook het oudste beroep in Spanje bestaat. Er staan 2 jongedames te wachten op klandizie. Triest dat je zo je geld moet verdienen. We fietsen verder en komen uit in Capmany waar we in een restaurantje aan tafel gaan. We krijgen een heerlijke pasta à la chef geserveerd. Sommigen hebben uiteraard nooit genoeg en nemen nog een ijsje als toetje toe. De bidons worden gevuld en we gaan weer verder. Al snel krijgen we onze chauffeurs in het vizier. Omdat zij nog niet gegeten hebben stoppen we in het volgende dorpje bij het lokale dorpshuis waar beide heren een broodje nuttigen. Ze hebben daar op zaterdag meer klandizie als bij d’n Binger. Er wordt gekaart, televisie gekeken, geoefend voor een optreden en er wordt door diversen gegeten. De slakken schijnen daar lekker te smaken er komen in ieder geval grote borden voorbij. We vervolgen onze weg en gaan wederom richting Frankrijk. Op de grens ligt de volgende col van de dag op ons te wachten. De col de Bayuls moet beklommen gaan worden. Vanuit de spaanse kant is dit redelijk te doen. Als we daarna afdalen zien we welke stijgingspercentages Frank en Ton voor hun kiezen hebben gekregen. Een weg met vele haarspeldbochten en stijgingspercentages van 18% Tijdens de afdaling krijgen we ook voor het eerst zicht op de Middellandse zee. Het klimaat zien we ook veranderen. Vele druivenstruiken, olijfbomen en cactussen staan er langs de weg in de rotsachtige grond. Vanuit Banyuls sur Mer gaat het wederom omhoog. Een smal weggetje omhoog naar de Col de Llagastera (265 meter) en de Col de Gascons (387 meter). Tijdens de klim houden we steeds zicht op de Middellandse zee. Boven aangekomen wordt er door een aardige fransman een groepsfoto van ons gemaakt. Vanaf hier gaat het alleen maar naar beneden naar Angelès sur Mer en dus de eindbestemming. We doorkruisen deze badplaats en gaan recht op ons doel af. Dwars over het strand tussen de badgasten door parkeren we onze fietsen op het strand. Ook hier worden uiteraard foto’s genomen. De wielerschoenen gaan uit en we lopen zo de zee in. Wel even een andere temperatuur dan een week geleden in Hendaye. Na afgekoeld te zijn gaan we naar het hotel waar we neerploffen op het terras en ons trakteren op een welverdiend pilsje. Vervolgens douchen en om 19:00 uur aan tafel waar we een voorgerecht kunnen samenstellen uit de saladebar en vervolgens konden kiezen uit lasagna of jou de porc ofwel varkenswang. Na het avondmaal zijn we nog naar het strand gelopen voor een afzakkertje vandaar dat het verslag wat later is. Maar in de auto lukt dat blijkbaar ook. Foto’s volgen later.