Dag 9 zaterdag 9 september 2017
Door: Frans-jozef Maas, Ruud Haast en Ron Teeuwen
Blijf op de hoogte en volg
09 September 2017 | Frankrijk, Hendaye
Een regenachtige dag. Dat was gisteren al duidelijk na het raadplegen van de diverse weerapps. En rond 7:00 uur viel de regen al duidelijk hoorbaar naar beneden. Ai ai gaat dit wel goed komen. Tijdens het ontbijt was er dan ook niemand aanwezig in wielertenue. Een heel ander beeld dan de afgelopen dagen. Voor de chauffeurs Ruud Haast en Ton van Heugten was het al duidelijk, zij hadden gisteren het “geluk” de karabijnhaak met het opschrift driver te trekken. Zij zouden dus vandaag de route naar Hendaye in de auto afleggen. Maar wat zou de rest gaan doen. Diverse varianten kwamen voorbij waaronder een dag eerder huiswaarts gaan. Na een tweetal stemrondes en het tussentijds raadplegen van de buitenlucht werd alsnog besloten om met de fiets richting Hendaye te gaan. Wel werd er gekozen voor een iets aangepaste route om de gevaarlijkste natte afdalingen te vermijden. Tijdens het inladen van de auto’s en het omkleden werd het warempel droog. Ruud Haast probeerde nog iemand anders te verleiden om zijn rol als chauffeur over te nemen, maar voor hem helaas zonder resultaat. Over de D918 gingen we in straf tempo naar de finishplaats Hendaye. Onderweg toch nog getrakteerd op een klein buitje, dus toch maar de regenjasjes aangedaan. Deze konden overigens al snel weer uit omdat het opklaarde en ook de temperatuur steeds aangenamer werd. Ongeveer 10 kilometer voor de streep werden we tegemoet gereden door beide chauffeurs. Vanaf hier konden we dus met de totale groep naar de Atlantische Oceaan. Na wat glooiingen die niet in verhouding stonden tot het klimwerk van de afgelopen dagen werden we alsnog getrakteerd op een fikse stortbui. Het water viel met bakken naar beneden en zorgde voor de nodige riviertjes op de weg. In Hendaye aangekomen was het weer droog en konden we op zoek naar de kust. In eerste instantie kwamen we aan in de haven maar we wisten dat er ook een strand in Hendaye moest zijn. Vandaar nog wat verder gezocht en onder gejuich werd de oceaan begroet. Daar aangekomen konden we elkaar feliciteren met de prestatie die we afgelopen week geleverd hebben. De regen onderweg was al weer snel vergeten. Een druiven etende Franse jongeman was bereid om de gewenst groepsfoto aan het strand te maken. Daarna snel naar het hotel om een warme douche op te zoeken. Onze gastvrouw was wat minder gastvrij en wilde ons nog een uurtje laten wachten. Gelukkig had onze contactpersoon Philippe wel in de gaten dat dat niet ging werken. In een paar minuten werden de fietsen binnengezet, de kamersleutels uitgedeeld en konden we onder de douche. Na het douchen moest er wel nog wat gegeten worden maar dat lukt rond 14:30 uur niet meer in Frankrijk. Gelukkig was Spanje vlakbij en werden we op onze wenken bediend. De magen werden gevuld, vergezeld van de nodige Cerveza’s. Aansluitend zorgde de serveerster ervoor dat we aan de bar naar de finish van de een na laatste etappe van de Vuelta konden kijken. Met een uiterste krachtsinspanning won Alberta Contador de etappe en verzekerde Christopher Froome zich van de rode trui en wint dus het eindklassement. Bijgestaan door een geweldig rijdende Wout Poels. Helaas kon Wilco Kelderman de kopmannen niet volgen en viel van het podium en moet tevreden zijn met een 5de plek. Morgen op tijd weer op, de bussen laden en richting Meijel.