Dag 2 Zaterdag 2 september 2017
Door: Ruud Haast en Ron Teeuwen
02 September 2017 | Spanje, Camprodon
Het ontbijt was geweldig, vooral als je van jam hield. De magen waren dus goed gevuld. Voor op papier een zware tocht. Later zou blijken dat het toch nog wat zwaarder zou worden dan vooraf voorspeld.
Voordat we van start gingen zijn we nog naar het strand gereden. Om diverse foto’s te knippen aan de rand van het strand van Argelés sur Mer in onze speciale C2C tenues. Over 8 dagen hopen we deze foto’s weer te kunnen maken, maar dan aan de westkust van de Pyreneeën.
De buschauffeurs Jan en Toon fietsten met ons mee, tot vlak onder de top van de Coll de Banyuls. Hier keerde ze terug naar het hotel. Een goede keuze want hierna wachtte ons een behoorlijk steil stuk met stijgingspercentages van wel 20%! Slimme keuze Jan en Toon, dit noemen we ook wel: Peelgeluk…
Er leken vandaag geen grenzen te zijn. Maar toch hebben we 3 keer de grens gepasseerd. Frankrijk, Spanje, Frankrijk en weer naar Spanje. Of beter gezegd Catalunya, volgens de locals.
Het op en neer gaande parcours werd door het peloton met behoorlijke snelheid overbrugd. Zodat we een van de oudste ambachtelijke nog bestaande beroepen links lieten staan. Deze had ook al behoorlijk wat hoogtemeters gehad. Maar dat terzijde. Direct hierna zag een van de renners een (Gardena?)slang in de berm. Deze had meer schrik voor ons, dan wij voor hem.
Omstreeks het middaguur begonnen de magen te knorren en onze gids Johan stuurde zijn stalen ros door de oude straatjes van Macanet de Cabrenys. En warempel stuitte we op een restaurantje waar de vriendelijke gastvrouw ons met fiets en al door het restaurant naar een zonnige binnenplaats dirigeerde. Stijgingspercentage 5% per glas. Hier werden we voorzien van lokale Catalaanse specialiteiten. In het restaurant hing nog een foto van de opa van de gastvrouw die in 1924 als enige Spanjaard de Tour de France uitreed, Jeume Janer. Nostalgie ten top. De Heere kunnen hier een pintje aan zuigen.
Na een behoorlijk lange zit was het tijd om onze etappe te vervolgen. Na een korte sightseeing tour hadden we alle 3 de wegen van het oude dorp gezien en vervolgde we onze route.
Het venijn bleek hem vandaag in de staart te zitten, terwijl Aart er niet eens bij was. De laatste beklimming: de Col d’Ares moest nog beklommen worden. Een ongelijkmatige klim van 13 km tot een hoogte van 1500 meter. Deze pukkel richtte aardig wat schade aan bij enkele renners. Kramp en de gemene man met de hamer dwong een renner bijna een stukje lopen.
Enfin, na een mooie afdaling begon het zoeken naar het hotel. Onze navigatie begon ook moe te worden en vergiste zich in het juiste hotel. Met als gevolg nog wat extra hoogtemeters, die niet door iedereen gewaardeerd werden.
Eindelijk aangekomen bij het mooie hotel kon worden geconcludeerd dat het een mooie maar zware etappe was.
Op naar morgen.
Adios!
-
03 September 2017 - 11:18
Karin:
Ik denk bijna 150 km. -
03 September 2017 - 15:00
Frank:
Gaat goed als de eerste dag al zo zwaar is,heb ik toch al voor gewaarschuwd ,nog veel suc6 verder. 135km -
03 September 2017 - 15:06
Frank:
143km. 3400 Hm. Maar er Zijn veel verschillen kloppen de meters wel?.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley