Maandag 7 september 2015 Mont Aigoual

Na een voortreffelijke nachtrust werd om 8.00 uur aan het ontbijt begonnen, vandaag werden we door de patron zelf bediend. Duidelijk werd dat de vrouwelijke hand in deze node werd gemist. Uiteindelijk hebben we wel een prima ontbijt gehad, geen probleem. De Koninginnenrit van de Cevennes stond vandaag op het programma met als letterlijk hoogtepunt de Mont Aigoual met een hoogte van 1567 meter. Onze Barcelonette- gangers zullen dat maar een piece of cake vinden, maar wij starten op 200 meter hoogte. Dus een hoogte van ruim 1300 meter te overbruggen. Vanaf het hotel vertrekken we naar L’Estrèchure, waar we aan de eerste echte klim van de dag beginnen, de Col de l’Asclier met een hoogte van 820 meter. De top wordt niet bereikt, die ligt op 938 meter, maar er is een volhardend drietal dat er niet genoeg van kan krijgen en toch even de top aantikt, terwijl de rest even de inwendige mens versterkt en van het mooie uitzicht geniet. Een enkeling meent zelfs een mooie vrouw in bad te zien liggen. De jarige job in ons midden werd ‘s morgens vergeten, schande! Gelukkig was er eentje wakker en nadat de jarige job, Ton, was gefeliciteerd werd er zelfs voor hem gezongen op grote hoogte. Daarmee hopen we dat de schande weggewerkt is. Na afloop trouwens werd er eentje van Ton gedronken. Welkom met dit weer, want de temperatuur liep op tot 28 graden. Daarna dalen we voorzichtig af over het smalle weggetje naar Les Plantiers. De afdaling werd erg verstandig geleid door onze senior Ton uit Helden. Vanuit Les Plantiers gaat het al snel weer bergop naar de top van de Col du Pas op een hoogte van 833 meter. Deze klim werd door Johan in een mooi tempo geleid. De sterke mannen konden zich bedwingen of hadden veel respect voor de lange klim van de dag. Prachtig uitzicht op de top, dus werd volop van de schoonheid van het gebied genoten. Tijdens de mooie afdaling van de Col du Pas dachten we dat er volop bessen op de weg lagen, bijna onmogelijk als je tussen de rotsen rijdt. Wat bleek even verderop, een grote kudde schapen versperde de weg. Daarmee was de vraag over de herkomst van de bessen ook meteen beantwoord. Een prachtig gezicht zo’n kudde inclusief herder en honden. Het peloton rijdt rustig door de kudde heen, die zich voor de fietsers wijkt. Een snelle, maar veilige afdaling naar Valleraugue. Daar worden de bidons, vlakbij het kerkhof, bijgevuld met de l’eau potable. Er werd de vraag gesteld of het om gewijd water ging, immers onze Lieve Heer is vlakbij. Dan komt dé klim van de dag, de 28 km lange klim naar de top van de Mont Aigoual. Een geweldig mooie geleidelijke en regelmatige klim, die eenieder op zijn eigen tempo verteert. Onderweg prachtige uitzichten. Op de top wordt even gerust en van de plaatselijke bessen- en frambozentaart genoten. Heerlijk genieten in de zon, lekker uit de wind. Er volgt een discussie of in het oosten de top van de Mont Ventoux zichtbaar is, we kwamen er niet achter. Dan is het bijna 50 km afdalen naar St. Jean du Gard. Mooi op tijd terug voor een gezellige afsluiter. Langs deze weg willen we Jan Philipsen beterschap wensen, ons had het bericht van zijn valpartij bereikt via social media. Morgen onze laatste dag in de Cevennen, jullie horen van ons! In elk geval was de tweede dag ook een perfect geslaagde fietsdag, prachtige tocht van 130 km en 2400 hoogtemeters.